ඇයත් ගැහැනියක්.....

මිනිසෙකු නිසා තම ජීවිතය විනාශකරගත් කාන්තාවකගේ කතාවක්.....

කෑගල්ල නගරය අතිශය කාර්ය බහුල නගරයකි. තමන්ට උචිත ජීවන වෘත්තිවල යෙදෙන්නන් බොහෝය. ඔවුන් හැමඑකාගෙම අරමුණ හවස ගෙදර යද්දි කන්න යමක් හම්බකරගන්න එකයි. සුපිරි වෙලද සැලේ සිට පදික වේදිකාව දක්වා හමා යන්නේ මේ මිනිසුන්ගේ දහදිය සුවදයි... මෙලෙස ජීවන වෘත්තින් වල යෙදෙන්නන් අතර මට කුතුහලයක්ව පැවති වෘත්තියක නියැලෙන්නියක සමග කතාබහ කරන්නට මට අවස්ථාවක් උදාවුනා..

සමාජවිද්‍යා විෂයට අදාල පර්යේෂනයක් ලෙස ඇයට හගවා ඇගේ යටගියාව ඈතුලින් මතු කරගන්නට මා සමත් විය.

තමන්ගේ දරුවා වෙනුවෙන් තමන්ගේ ශරීරය විකුනන මැය මම නමින් ගීතා ලෙස හදුන්වන්නම්....මේ ඇය මා සමග පැවසු ඇගේ කතාවයි....

ඇය කෑගල්ලට නුදුරු ග්‍රාමීය පෙදෙසක 1974 වර්ෂයේ උපත ලබන්නේ පවුලේ වැඩිමහල් දියණිය ලෙසය. අගහිග කම් වලින් පිරුණු ගීතාගේ පවුලේ පියා කුලී වැඩක් සොයා තම පවුල නඩත්තු කරගන්නට දරන්නේ දැඩි වෙහෙසකි. ගීතා පවුලට එක් වූ පසු තවත් දරුවන් තිදෙනෙක් පවුලට එක්වන්නේ සමහර විට දෛවයේ සරදමකට වන්නට ඇත. එන්න එන්නම අගහිග කම් පිරි පවුලේ බර කරට ගන්නට මේ පියාට බැරි වෙනවා. පවුලේ ඇති ප්‍රශ්න නිසාම පියා මතට ඇබ්බැහි වෙනවා. ඇයට අවුරුදු 9ක් පිරුනා පමණි. පවුලේ අගහිගකමි නිසාම මවට මේ දරුවන් පියා ලග නවත්වා රට රැකියාවකට යන්න වෙනවා. මව දුර රටකට යනවා. දරුවන් හා පියා තනිවෙනවා. මවගේ විදේශ ගත වීමෙන් පසු මේ පවුලේ අගහිග කම් ටිකින් ටික නැතිවී යනවා. හැබැයි තත්වය එක දිගට පවත්වාගෙන යන්න මේ පියාට බැරි වෙනවා. මුදල් නිතර අතගැවසීම නිසා පියා යලි මත් ලෝලියෙක් වෙනවා. දැන් හවසට මොවුන් ජීවත් වන නිවස පියා හා ඔවුගේ හිතවතුන්ගේ නවාතැන බවට පත්වනවා. මේ ආකාරයට කාලය ගත වෙනවා. අවුරුදු 05ක් අවසානයේ මව නැවත මෙරටට පැමිනෙනවා. ඒත් කිසිදු දෙයක් වත් පිලිවෙලකට නොමැති වීමත් රට ඉදන් එවපු හැම සතයම මත්පැන් වලට වියදම් කල සැමියා දකිද්දි මේ මවට උහුලාගන්න බැරි වේදනාවක් ඇති වෙනවා.

ඇය සැමියා අතහැර දරුවන් සමග වෙනත් ගෙදරක පදිංචියට යනවා. එහිදී ඇයට සැමියාගෙන් අහිමි වූ ආදරය රැකවරනය දෙන්න පුද්ගලයෙක් ඉදිරිපත් වෙනවා. නීතියෙන් පලමු සැමියාගෙන් වෙන් නොවූ මැය ඔහු සමග අනියම් සබදතාවක් ගොඩනගා ගන්නවා. කල් ගතවන විට ඔහු ඇයගේ නිවසේම නතර වනවා. මේ කාලය වන විට ගීතා වැඩිවියට එළබෙනවා. ඈ කෙරෙහි පිරිමින් ආකර්ෂනය වන්නට පටන් ගන්නවා. ඇය අපොස සාපෙලෙන් පසු පාසැල් ගමනට තිත තියනවා. ඇය රැකියාවක් කරන්නට ඒ අසල කර්මාන්ත ශාලාවකට යනවා. මව නැවත රට රැකියාවට පිටත් වෙනවා. මවගේ අනියම් සැමියාගේ රැකවරනය ලබන ගීතා රැකියාවට යනවා බාල සොයුරු සොයුරියන් පාසැල් යනවා. ගීතාගේ ඉරනම තීරනය වන දවස උදාවන්නේ මේ කාලයදීයි. ඈ හදිසියියේ අසනීප වනවා බාලසොයුරන් පාසැල් යවා ඈ නිවසේ නතර වනවා. ඈ නින්දට වැටෙනවා. එක වරම ඈ අවදිවෙනවා. ඒ වන විට මවගේ අනියම් සැමියා ඈගේ කලවා පෙදෙස පිරිමදිමින් ඈ දෙස බලාගෙන සිටිනවා. ඈ ඔහුගෙන් ගැලවී නැගිට යන්න උත්සහ කරනවා. ඒත් හැඩි දැඩි සිරුරෙන් ගැලවී යන්නට ඇය අසමත් වෙනවා ඒ අවසරයන් ඔහු ඇයව දෙවරක් දූෂනය කරනවා. ඒ හෝරාවේ මවගේ අනියම් සැමියා අතින් ඇය ගැහැනියක් වනවා.

මේ අවනඩුව කියන්න කෙනෙක් නොමැති කම නිසාම ඇය එය තම සිත තුලම හිර කරන් දුක් විදිනවා. ඉන් පසු ඔහු එය ඔහුගේ දින චර්යාවේ එක් අංගයක් කරගන්නවා. රත්‍රීයේ ඔහු ඇයව තම සිරුරට යට කරගන්නවා. මෙලෙස කාලයක් ගතවෙනවා ඇයට වයස 19ක් වන විට ඔහු ඇයට අපූරු තිලිනයක් දෙනවා. මවගේ අනියම් සැමියා අතින් ඇය ගැබ් ගන්නවා. මේ පිළිබදව දැන ගත් ඔහු පැන යනවා. ඇයට අවසානයේ තම සොහොයුරන් හා දරුගැබ පමනක් ඉතිරි වෙනවා. මේ වන විට රට රැකියාවට ගිය මව ගැන කිසිදු ආරංච්යක් නැති වෙනවා.

ඊට පස්සේ උන දේ ඇගේ වදන් වලින්ම පවසන්නම්.............

මම - ඊට පස්සෙ මොකද වුනේ

ඇය- මම දරුවව බිහිකරනවා..

මම - ඔච්චර අමාරුවෙන් ඒ දරුවව බිහිකරන්නෙ කොහොමද ඔයා කිව්වනෙ අම්ම ගැන ආරංචියක් නෑ කියලා. ඉතින් සල්ලි කොහෙන්ද

ඇය- මට උදව් කරන්න ගොඩක් අය එනවා. එයාලට ඕනෙ මගේ ඇග. මට ඕනෙ නංගිලට උගන්වන්න. මට උවදේ එයාලට වෙන්න නරකයි. මේ දරුව ඉපදෙද්දි මං මිනිස්සු සීයක් එක්ක විතර බුදියන් තියෙනවා. එයාල මට හොදට සැලකුවා.

මම- එතකොට දැන් ඔයා මේක වෘත්තියක් විදිහටද කරගෙන යන්නේ

ඇය - ඔව්, මට කරන්න වෙන දෙයක් නෑ.. මේ රස්සාව මට කරන්න පුළුවන්. මම මගේ දරුවව හදාගන්නෙ නංගිලට උගන්වන්නේ මේ විදියට හම්බ කරන සල්ලි වලින්.

මම - දවසකට කීයක් හම්බ කරනවද

ඇය- සමහර දවස් වලට තේ එකක් බොන්න සල්ලි නෑ. සමහර දවස් වලට සතියකට ඇති වෙන්න සල්ලි හම්බවෙනවා.

මම - කොයි වගේ මිනිස්සුද ඔයා ලගට එන්නෙ

ඇය- මම මගේ තාත්තටත් වඩා වයස මිනිස්සු එක්ක නිදයලා තියෙනවා.

මම - හ්ම්

ඇය - මල්ලි ඔයා ඉගෙනගන්න කෙනෙක් නිසයි මම මේ වෙලාව හරි කතා කලේ ඔයා එක්ක කතා කර කර හිටියෙත් අද මගේ දරුව බඩගින්නෙ. ඒ හින්ද දැන් දැන ගත්ත දේවල් හොදටම ඇති.

මම - ඔව් මාත් ඕනෙ දේ දැනගත්ත (මම ඇයට රුපියල් 1000ක් දික් කරනවා)

ඇය - එපා මල්ලි මම හිගන්නියක් නෙමෙයි.

මම - ඒකට කමක් නෑ මේක තියාගන්න

ඇය - මල්ලිට බුදුබව අත්වෙනවා.

මම - එහෙම ඕනෙ නෑ. ඔයත් මට කලේ උදව්වක්නෙ

ඇය - මම යනවා

මම - හරි

මෙලෙස ඇය සමග සංවාදයේ යෙදුනු පසු අවසන් වරට ඇය කිව්වේ ( මට මේ වුන දේ වෙන කිසිම කෙල්ලෙක්ට වෙන්න එපා කියලයි) ඇයට ඇගේ වෘත්තිය ගැන කලතිරීමක් තිබුනත් ඇය ඒ වෘත්තියට කැමතියි. ඒ ඇයට අවශ්‍ය කරන මුදල් ඒ තුලින් උපයාගත හැකි නිසයි... ඇය ගණිකාවක් ලෙස මම හදුන්වන්න කැමති නෑ. ඇයත් හදවත් ඇත්තියක්. මම ඇය ලිංගික වෘත්තිකයෙක් ලෙස හදුන්වන්නම්.

ඇය ගැහැනියක්. හැබෑම ගැහැනියක්. සමාජයේ කුරිරු කම නිසා දුක්විදින ඇග විකුනන ගැහැනියක්.....

සටහන - වින්දික රත්නායක